Во лектирата се зборува за галебот Џонатан Ливингстон кој живеел во јато во ке примарна потреба била храната.Тој бил слаб и старешината го терал да бара храна за да преживее.
Но, тој бил поразличен од другите.Тој повеќе го сакал летањето отколку храната. Тој се трудел и успеал да биде поразличен. Успеал да постигне рекотд во своето јато од тристотини деведесет и шест километри на час.
Џонатан пчекувал пофалби во јатото но старешината го истерал од јатото.
Тој стекнува нови вештини и го усовршува неговото летање до петстотини километри на час. Кога во еден момент сретнува два галеби слични на него за кои дознава дека се неговите браќа. Ги учи да летаат но во еден момент ги снемува.На почетокот бил одбиван, но по некое време илјадници галеби се собирале околу него и сакале да станат како него.
Од ова дело можеме да заклучиме дека не треба сите да сме исти и дека не треба да ги осудуваме тие што се различни од нас.
Но, тој бил поразличен од другите.Тој повеќе го сакал летањето отколку храната. Тој се трудел и успеал да биде поразличен. Успеал да постигне рекотд во своето јато од тристотини деведесет и шест километри на час.
Џонатан пчекувал пофалби во јатото но старешината го истерал од јатото.
Тој стекнува нови вештини и го усовршува неговото летање до петстотини километри на час. Кога во еден момент сретнува два галеби слични на него за кои дознава дека се неговите браќа. Ги учи да летаат но во еден момент ги снемува.На почетокот бил одбиван, но по некое време илјадници галеби се собирале околу него и сакале да станат како него.
Од ова дело можеме да заклучиме дека не треба сите да сме исти и дека не треба да ги осудуваме тие што се различни од нас.
